رتبه بندی دانشگاه های منتخب بر اساس زیرساخت های مدیریت دانش

در مورد رتبه بندی دانشگاه ها و اینکه رتبه بندی باید چگونه انجام شود، توافق نظر چندانی وجود ندارد و بسیاری اعتقاد دارند که رتبه بندی باعث رقابت ناسالم بین دانشگاه ها شده و دانشگاه ها تلاش می کنند فعالیت خود را بر اساس معیارهای رتبه بندی تنظیم نمایند؛ تا از این طریق بتوانند رتبه خود را بالا نگه دارند. در مقابل بعضی از صاحبنظران دیدگاه مقابلی را مطرح می نمایند و اظهار می دارند که رتبه بندی باعث بهبود کیفیت مؤسسات آموزش عالی و دانشگاه ها خواهد شد. در این مقاله که حاصل یک طرح پژوهشی است، دانشگاه های مازندران، گیلان، تهران، تربیت مدرس و فردوسی بر اساس  زیرساخت های مدیریت دانش رتبه بندی شدند. برای انجام این پژوهش توصیفی، مقطعی و کاربردی از پرسشنامه استفاده شد که پس از سنجش روایی و پایایی بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده سهمیه ای بین 346 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه های مورد مطالعه توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای spss16 و lisrel8.5 صورت گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رتبه بندی کلی دانشگاه های منتخب بر اساس زیرساختهای مدیریت دانش به ترتیب زیر می باشد: 1- دانشگاه فردوسی، 2- دانشگاه تربیت مدرس، 3- دانشگاه تهران، 4- دانشگاه گیلان و 5- دانشگاه مازندران